Budynek musi być zaprojektowany, zbudowany i posiadać takie systemy ogrzewania, wentylacji i klimatyzacji, które wspierają i regulują jakość powietrza w pomieszczeniach, parametry, aby w normalnych warunkach atmosferycznych na zewnątrz oraz w pomieszczeniach przeznaczonych do normalnej pracy, przy optymalnym wykorzystaniu energii, we wszystkich w pomieszczeniach tego budynku lub w ich wewnętrznych środowiskach pracy możliwe byłoby zachowanie podstawowych standardowych parametrów mikroklimatu: temperatury powietrza, wilgotności względnej, prędkości ruchu powietrza, wymaganej temperatury różnych obudów.
Temperatura pomieszczenia lub jego obszaru pracy musi być regulowana w taki sposób, aby nie były odczuwalne jej wahania – negatywnie wpływające na komfort osoby lub jej wydajność pracy.
Instalacje grzewcze należy projektować zgodnie z wymaganiami przeznaczenia budynku i przewidzianego w nim procesu technologicznego. Należy ocenić pożądany przez klienta poziom komfortu i specyficzne wymagania. We wszystkich przypadkach wszystkie elementy systemu grzewczego (urządzenia grzewcze, materiał rur, układ, sterowane i regulowane urządzenia) muszą spełniać wymagania norm przeciwpożarowych i higienicznych.
Sposób wentylacji, klimatyzacji i ogrzewania powietrza oraz projekty instalacji należy dobrać do przeznaczenia budynku i cech użytkowych w taki sposób, aby zapewnić normalny mikroklimat i czystość powietrza w pomieszczeniach przy normalnej pogodzie eksploatacyjnej i zewnętrznej warunki.
Pomieszczenia muszą być wentylowane i ogrzewane w taki sposób, aby zachowana była standardowa jakość powietrza przy oszczędnym zużyciu energii.
Przy obliczaniu systemów ogrzewania, wentylacji i klimatyzacji należy wziąć pod uwagę następujące czynniki:
- położenie budynku (orientacja w stosunku do krajów świata, osłoniętych od wiatru lub nie, itp.);
- właściwości termiczne ( czy budynek jest ocieplony np. pianką PUR ), szczelność i architektoniczno-budowlane budynku;
- uwolnienie ciepła, wilgoci, zanieczyszczeń w pomieszczeniu od urządzeń, ludzi itp.;
- konstrukcje budowlane i materiały wewnętrzne. Takie jak świetliki dachowe;
- warunki klimatyczne, jakość powietrza na zewnątrz;
- inne czynniki środowiskowe i szczególne wymagania.
Aby mikroklimat był normatywny, należy zastosować odpowiednie konstrukcje budowlane, a wpływ czynników wewnętrznych i zewnętrznych redukować i ograniczać.
Wydajność systemów ogrzewania, wentylacji i klimatyzacji oraz ich harmonogramy muszą być takie, aby:
- temperatura powietrza w pomieszczeniu, wilgotność względna, jego ruchliwość i stężenie zanieczyszczeń w obszarze pracy nie przekraczałyby norm określonych;
- jakość powietrza w każdym pomieszczeniu byłaby taka, że nie byłoby zagrożenia dla zdrowia i niekorzystnych warunków sanitarno-higienicznych, zagrożenia pożarowego i wybuchowego;
- ograniczone byłoby rozprzestrzenianie się w pomieszczeniu nieprzyjemnych zapachów, szkodliwych i niebezpiecznych gazów lub innych substancji o ww. właściwościach;
- nieprzyjemny zapach lub szkodliwe i niebezpieczne gazy lub inne substancje nie przedostałyby się do sąsiedniego i innych pomieszczeń;
- powietrze przepływałoby w razie potrzeby tylko z mniej zanieczyszczonego pomieszczenia do bardziej zanieczyszczonego – odwrotnie jest niedozwolone;
- nie zostanie przekroczone maksymalne dopuszczalne stężenie w atmosferze nieprzyjemnych zapachów lub szkodliwych gazów lub innych substancji emitowanych do środowiska, liczone łącznie ze stężeniem tła;
- hałas i wibracje przez nie powodowane nie przekraczają wartości dozwolonych przez normy higieniczne.
Podstawowe, często używane definicje:
- Wentylacja – poprawa jakości powietrza w pomieszczeniach i utrzymanie jej poprzez wymianę powietrza w pomieszczeniach.
- Wentylacja naturalna – wentylacja wywołana wiatrem i grawitacją.
- Wentylacja mechaniczna – wentylacja za pomocą wentylatorów.
- Klimatyzacja – wentylacja, w której pomieszczenie automatycznie utrzymuje określone meteorologiczne parametry powietrza (temperatura, wilgotność względna powietrza, ruchliwość itp.).
- Ogrzewanie – utrzymywanie dodatniej, wyższej temperatury niż na zewnątrz w pomieszczeniach lub ich poszczególnych stanowiskach pracy.
- Strefa pracy – część środowiska pracy obejmująca przestrzeń o wysokości 2 m nad podłogą lub miejsca, w których pracownicy przebywają czasowo lub na stałe.
- Powierzchnia usługowa – przestrzeń o wysokości 2 m, gdy ludzie stoją lub poruszają się i 1,5 m, gdy siedzimy w pomieszczeniach, w których ludzie są stale obecni.
- Miejsce zgromadzeń masowych – sala, w której gromadzi się ponad 50 osób.
- Miejsce stałej obecności ludzi – pomieszczenie, w którym osoba przebywa dłużej niż dwie godziny bez przerwy.
- Pomieszczenia nienaturalnie wentylowane – takie, w których w przegrodach zewnętrznych nie ma okien lub innych otworów, a także część pomieszczeń, w której możliwa jest wentylacja naturalna, która znajduje się więcej niż pięć pięter od przegród zewnętrznych.